ฝึกทำตาม คำสั่ง “อย่า” และ “ปล่อย”

คำสั่ง “อย่า” และ “ปล่อย”

คำสั่งเหล่านี้จะใช้ทุกครั้งเมื่อต้องการให้สุนัขหยุดทำในสิ่งที่กำลังทำอยู่ หรือต้องการให้ปล่อยของบางอย่างไป ลูกสุนัขจะต้องเรียนรู้ที่จะยอมรับตั้งแต่ต้นว่า เมื่อได้รับคำสั่งให้ “ปล่อย” มันจะต้องยอมให้คุณเอาอะไรก็ได้ที่มันกำลังเล่นอยู่ ครั้งแรกๆ มันจะคำรามและพยายามปกป้อง “สมบัติ” ของมันนี่เป็นวิธีที่มันประพฤติปฏิบัติต่อเพื่อนร่วมคอก ซึ่งมันจะต้องต่อสู้ดิ้นรน เพื่อจะได้ไม่ถูกตัวอื่นๆ ถีบส่งไปด้านหลัง หรือจะกล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เป็นปฏิกิริยาตามธรรมชาติ แต่คุณจะต้องไม่ปล่อยให้สิ่งเหล่านี้ดำเนินต่อไป เพราะมิฉะนั้นคุณจะต้องแย่งจากมัน เพราะกลัวมันจะเป็นอันตราย ถ้าสุนัขที่โตไม่ยอมปล่อยของหวานของมัน และพยายามขบของปกป้องไว้แน่นและบางทีก็ขู่คำราม คุณจะทำอย่างไร? ตัวอย่างนี้จะทำให้เห็นได้อย่างชัดแจ้งว่า เพราะเหตุใดจึงควรสอนสุนัขของคุณเสียตั้งแต่ยังเล็ก คุณจะต้องทำให้มันเชื่อว่า คุณเป็นฝ่ายที่แข็งแรงกว่า และมันจะต้องให้เขาทุกอย่างที่คุณขอโดยไม่มีการประท้วงใดๆ ทั้งสิ้นในครั้งแรก ควรลองกับของเล่นที่ลูกสุนัขของคุณโปรดปรานดูก่อน โดยให้สุนัขเล่นกับของเล่นแล้วค่อยๆ ดึงของเล่นนั้น พร้อมกับสิ่งห้วนๆ ว่า “ปล่อย” ขณะที่มันค่อยๆ ปล่อยของออกจากปาก จากนั้นกล่าวชมเชยทันทีที่มันให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี หรือให้ของเล็กๆ น้อยๆ เป็นรางวัล แล้วจึงคืนของเล่นให้ต่อไป ก็ลองกับของอื่นๆ ในที่สุดจึงเป็นถ้วยอาหารของมัน

สุนัขของคุณจะเรียนรู้ที่จะยอมรับ “เกม” นี้ หรืออย่างน้อยก็จะไม่เห็นว่าการปล่อยสิ่งต่างๆ ที่คาบอยู่ตามคำสั่งนี้เป็นสิ่งผิดปกติข้อสำคัญคือ จงอย่าใช้กำลังในขณะฝึกสำหรับสุนัขนั้นการยอมอยู่ใต้บังคับของผู้ที่แข็งแรงกว่าไม่ใช่การเสียสละ แต่เป็นเพียงปฏิกิริยาตามธรรมชาติอย่างหนึ่ง เพราะมันยอมรับคุณในฐานะ “หัวหน้า”